Córeczką tatusia zostaje się już w wieku niemowlęcym. Ta wspaniała idylla trwa przez całe dzieciństwo – radosne i bezpieczne, bo On jest w pobliżu. Przytulny niczym wielki pluszowy misiek, umie wymyślać zabawy, zabiera na fantastyczne wyprawy do ZOO i zna odpowiedź na każde „dlaczego”…
Gdy córeczkę spotka przykrość, wystarczy wskoczyć Mu na kolana, by świat wrócił do właściwych proporcji. Właściwie nigdy niczego zakazuje i nie odmawia. Czasem troszkę się Go wykorzystuje: wiadomo która minka sprawia, że tatuś mięknie jak wosk… Gdy córeczka zaczyna interesować się modą, w jego szafie znajdzie fajną bluzę, w której pojedzie na szkolną wycieczkę lub wyciągnięty sweter, pachnący jego wodą kolońską. Duecik ma swoje drobne sekrety i ogólnie rzecz ujmując – uwielbia swoje towarzystwo.
Przychodzi jednak moment, gdy wzajemne kontakty stają się zagmatwane. Trudno wyznaczyć wyraźną granicę, ale dzieje się to zazwyczaj, gdy córeczka zaczyna dorastać, staje się nastolatką. Wtedy coś się zmienia – zaczynacie się od siebie oddalać. W dziewczęcym organizmie dzieją się różne tajemnicze rzeczy, które o niebo lepiej rozumie mama…
Wpływ ojca na życie córki
Psychologowie twierdzą, że ojciec właściwie na każdym etapie wspólnego życia wywiera wpływ na swoją córkę. Może nawet większy, niż ona i on zdają sobie z tego sprawę. Twierdzą, że związki z ojcem w sposób decydujący kształtują kontakty córki z innymi mężczyznami, jej karierę zawodową czy samoakceptację. Ojciec może wkroczyć w świat małej dziewczynki pod różnymi przebraniami: apodyktycznego pana i władcy lub przyjaciela i przewodnika.
Dla córki ojciec jest pierwszym mężczyzną, którego względy pragnie pozyskać. Pierwszym, z którym „flirtuje”. Pierwszym, który ją przytula i całuje. Pod jego wpływem kształtuje się jej kobiecość. To właśnie na jego komplementy czeka, gdy ma nową sukienkę, fryzurę. Chce, by pochwalił jak tańczy, recytuje wierszyk czy maluje. Ojciec jest tym, który wprowadza dziewczynkę w nieznany jej świat mężczyzn. To cenne doświadczenie. Świat ten jest różny od świata kobiet. Miłość ojca, w odróżnieniu od bezwarunkowej miłości matki, jest trudniejsza do zdobycia. Jest bowiem nagrodą za spełnienie jego oczekiwań. Dlatego często to, co ojciec dawał córce, albo czego jej odmawiał decyduje o wyborze jej celów życiowych, ambicji. Decyduje też o tym, czego (jako dorosła kobieta) będzie oczekiwała od siebie i od partnerów życiowych.
Gdy córka dorasta
Bliskie i zażyłe kontakty zaczynają się zmieniać, gdy córka zaczyna dorastać. Wiek dojrzewania jest trudny dla obu stron. U córki rozpoczyna się proces uczuciowej separacji od ojca. Ojciec, oszołomiony zmianami, podświadomie odsuwa się od nastolatki, gdy zaczyna ona nabierać kobiecych kształtów. Nie ma już wspólnych, dziecinnych zabaw. Kończy się branie na kolana, całowanie, przytulanie. Ojciec odsuwając się, przestaje pełnić wiele rodzicielskich funkcji. Czuje się też zagrożony – wokół córki pojawiają się chłopcy. Kiedyś zasięgała jego opinii, teraz liczy się ze zdaniem rówieśników. Ojciec czuje się coraz bardziej odarty ze swoich przywilejów. Chociaż wie, że te procesy są nieuniknione, zbija go to z tropu. Często nie umie sobie poradzić z sytuacją. Pojawiają się konflikty i żal za utraconą więzią. Jedynym doradcą, wychowawcą staje się wtedy dla dziewczyny – mama. Jeżeli ojciec będzie umiał sprostać wyzwaniom w czasie dorastania córki, jego związki z nią przetrwają najburzliwszy okres. I nie utraci swojego wpływu…