Każdy kto choć trochę interesuje się historią, z pewnością słyszał co nieco o okrutnej śmierci angielskiego Edwarda II – króla, który podobno był gejem i został ukarany za nieobyczajne stosunki z mężczyznami. Edward II poniósł za to okrutną karę
Bunt królowej
Żoną Edwarda II (1284–1327) była Izabela Francuska, nazwana potem Wilczycą z Francji, córka Filipa IV Pięknego (tego, który posłał na stos dziesiątki templariuszy). Jako nieodrodna córka władczego ojca, kiedy tylko dorosła i umocniła pozycję na angielskim dworze, gdzie przybyła jako piętnastolatka i gdzie od lat upokarzali ją faworyci męża, postanowiła przejąć władzę. Oczywiście w imieniu małoletniego syna. I oczywiście przy wsparciu szlachty, która dosyć miała panoszących się faworytów.
Zanim Izabeli udało się przejąć władzę, wyjechała jako reprezentantka męża do Francji. Na dworze brata (ojciec już nie żył) towarzyszył jej niepełnoletni syn. Mając przy sobie następcę tronu, z daleka od faworytów, którzy nieźle zaszli jej za skórę, poczuła się bardzo pewnie. Tam także spotkała przeciwników jej męża, którzy w ostatnich latach uciekli z Anglii, i nawiązała romans z niejakim hrabią Mortimerem.
W 1326 roku przy ich poparciu najechała Anglię i zajęła kraj. Nie bez znaczenia był fakt, że poddani przyjęli ją z otwartymi ramionami. Niezadowoleni z rządów Edwarda II i jego faworytów, nie zaprotestowali, kiedy król został zmuszony do abdykacji na rzecz syna.
Morderstwo i straszna śmierć Edwarda II
Faworyci zostali straceni, a Edward II uwięziony, ale wciąż stanowił zagrożenie dla Izabeli. Nadal przecież był władcą z boskiego nadania, a pozycja królowej, która rządziła z kochankiem w imieniu małoletniego syna, nie była zbyt mocna. W tej sytuacji Edwarda II należało się pozbyć.
Upokarzanego Edwarda II, ogolonego i zapewne głodzonego, wożono od twierdzy do twierdzy. Wreszcie trafił do zamku Berkeley.
Decyzję o jego zabójstwie podjęto we wrześniu 1327 roku. Chociaż do dziś nie wiadomo, jak naprawdę zginął, w tradycji utrwaliła się okropna scena… Jeśli wierzyć późniejszym legendom, strażnicy chwycili króla, cisnęli na łóżko, przycisnęli stołem i wprowadzili mu w odbyt przez rogową rurę rozgrzany do czerwoności, żelazny pogrzebacz. Mimo poduszki, którą nakryli mu głowę, biedak krzyczał tak głośno, że słychać go było w sąsiedniej wiosce, a zbrodnia szybko wyszła na jaw.
Nigdy się nie dowiemy, ile w tej legendzie jest prawdy, bo podczas oględzin zwłok na ciele nie znaleziono żadnych śladów. Nie dowiemy się także, czy to Izabela zleciła zabójstwo, czy tylko strażnicy postanowili ukarać go za nieobyczajne stosunki z mężczyznami. W każdym razie wiadomo, że królowa nie porządziła długo, bo syn odsunął ją od władzy, a jej kochanka skazał na okrutną śmierć (m.in. obdarcie ze skóry).
Źródła:
Zainteresowanych tematem podsyłam do książki Wilczyce. Angielskie królowe autorstwa Helen Castor, a także do nawiązującego do losów Edwarda II filmu Świat bez końca, nakręconego na motywach powieści Kena Folletta (słyszałam opinie, że powieść jest nudna, ale najlepiej przekonać się samemu). Polecam również pełną takich oraz podobnych wątków książkę Siedem śmierci. Jak umierano w dawnych wiekach A. Bukowczan-Rzeszut i B. Faron, do której powstania „odrobinę” się przyczyniłam :D . Fragmenty można przeczytać tutaj.