Wcześniej nie wiedziałam, że Nicea to drugi po Paryżu port lotniczy Francji. Lazurowe Wybrzeże jest więc niezmiennie francuskim hitem, a blask Riwiery przyciąga zarówno milionerów na ich wypasionych jachtach, utracjuszy uzależnionych od gier hazardowych w licznych tu kasynach, jak i zwykłych turystów, złaknionych słońca i widoku palm w zimie, albo tropiących gwiazdy kina w Cannes
Nicea Lazurowe Wybrzeże
Wszystko razem: szampan, brylanty, smokingi, słońce i palmy to znak firmowy Cote d’Azur…
Już na nicejskim lotnisku zniewolił mnie niesamowity zapach jakichś kwiatów. W lutym!? Pierwsze wrażenie było zatem mocno botaniczne i takie… francuskie. Co za charme i szyk! Nicea to po prostu jeden wielki ogród, jako pierwsze w oczy podróżnika „rzucają się” palmy różnych kształtów i kolorów, barwne kwiaty na rabatach (maki!) i soczyście żółte drzewa mimozy. Tak, bo we Francji mimozami… wiosna się zaczyna!
Oprócz tych wszędobylskich miejskich nasadzeń, w Nicei są jeszcze wielkie obszarowo ogrody tropikalnej roślinności, dostępne dla wszystkich. Osoby lubiące bujną przyrodę będą więc zachwycone zarówno zielonością samej Nicei jak tropikalnymi ogrodami upiększającymi także sąsiednie miejscowości – Antibes, Cannes, Monaco i kilka mniejszych, jak np. Eze.
Od lotniska aż do nicejskiej Starówki, brzegiem morskim wygiętym w łuk Zatoki Aniołów ciągnie się słynny deptak, wysadzana palmami Promenada Anglików. Nazwana tak na cześć narodu, który ukochał sobie to miejsce i stworzył z niego kurort, jaki znamy dziś.
Anglicy uciekali przed mgłą i mżawką swej wyspy – do tej krainy przepełnionej słońcem i radością życia… Lazurowe Wybrzeże to przecież ekskluzywna część sielskiej Prowansji.
Promenada ma ok. 7 km długości. Maszerując widzi się całe miasto jak na dłoni. Przy deptaku 3 pasmowa droga dla samochodów oraz szereg dostojnych kamienic. To apartamentowce i hotele – wśród nich słynny (i piękny!) Negresco z nostalgicznych czasów belle epoque, w którym lokaje (nadal w liberiach) otwierają gościom kryształowe drzwi… Można się tu napić szampana za 45 euro za lampkę…
Warto powłóczyć się tym szerokim, ludnym traktem, rozglądając się ciekawie wokół i podziwiając wszystko: budynki, ludzi, morze i niebo oraz pejzaż miasta zmieniający się wraz z pokonywanym dystansem. Na Promenadzie zazwyczaj panuje wielki ruch: spacerowicze, jeżdżący na rolkach, rowerach, uprawiający jogging. Plaża jest tu kamienista, ale nawet w lutym pełna ludzi. Spacerują, wylegują się na rozłożonych kurtkach, pływają wpław i na żaglówkach. Codziennie widziałam śmiałków zażywających kąpieli wodnych (w lutym!), mimo temperatur max. 15 stopni…
Nicea to miasto o długiej historii, sięgającej 300 roku p.n.e. Zostało wtedy założone przez Greków jako kolonia – Nikaia. Ślady ciekawej przeszłości można zobaczyć m.in. na Wzgórzu Zamkowym, na które zresztą niezależnie od ruin warto się wdrapać (lub wjechać windą) – dla niesamowitych widoków.
Na wzgórzu tym, bardzo malowniczo usytuowana jest też zabytkowa nekropolia, zaliczana do trzech najpiękniejszych cmentarzy świata…
Po starożytnych Grekach Nicea była rzymska (jako część Imperium Romanum), a bliżej współczesności tereny te przechodziły z rąk włoskich do francuskich. Bywali tu słynni pisarze (G. Green, W. Gombrowicz), malarze (Matisse, Chagall, Renoir, Picasso), stąd jako drugie po Paryżu jest tak zasobne w muzea oraz galerie.
Nicea to nadal modne, pięknie położone miasto, wcinające się w pagórki pełne cytrusów i róż. Alpejskie przedgórze osłania miasto od północnych wiatrów, dzięki czemu ma specyficzny mikroklimat: przez 320 dni w roku świeci tu słońce, a lazurowe niebo i takiż kolor morza to jego znak firmowy…
Warto tu jednak przyjechać nie tylko w okresie lata, ale także zimą. W drugiej połowie lutego w Nicei organizowany jest „Le Grand Carnaval” podobny do tego w Rio de Janeiro. Można wtedy podziwiać pięknie przyozdobione platformy z gigantycznymi lalkami, które przejeżdżają ulicami miasta. W tym roku hasłem karnawału był „Król Muzyki” i wszystkie platformy w jakiś sposób nawiązywały do tego tematu.
Dla szukających rozrywek są tu liczne nocne kluby i kasyna gier, w których odbywają się też spektakle, show. Każdy znajdzie sposób, by się tu nie nudzić. Ci, co chcą plażować – przyjemności łapania brązu, lubiący zakupy – butiki, ceniący historię – zabytki i urocze, włoskie w klimacie uliczki starego miasta z drewnianymi okiennicami i suszącym się na nich praniem. Hazardziści znajdą liczne lokale, w których można wygrać lub przegrać fortunę, a żeglarze – widoki zacumowanych w porcie przepięknych jachtów…
Zwiedzanie per pedes i na rowerze
To wprawdzie spore miasto, ale możliwe jest jego piesze zwiedzanie. Kto nie czuje się jednak na siłach, bo pokonywanie kilku kilometrów dziennie per pedes go męczy, może skorzystać z niesamowicie rozbudowanej sieci wypożyczalni rowerów (Vélo Bleu). To prawie 1750 rowerów, które są zaparkowane w 175 stacjach, a wypożyczenie na dzień kosztuje 1 euro! Ta sama firma udostępnia samochody elektryczne.
Do pobliskich słynnych miast, jak Cannes (wiadomo – gwiazdy kina, ok. 30 km), Antibes (port z jachtami milionerów, 20 km), Monaco (i Monte Carlo! – 20 km) czy Mentona (centrum cytrusowe – mydełka, dżemy, likiery) i Grasse (słynny ośrodek perfumiarstwa z 4 producentami oraz muzeum perfum) – ok. 35 km, można dostać się tymi elektrycznymi pojazdami lub też autobusem podmiejskim za 1,50 euro w jedną stronę (jednakowy cennik do wszystkich miejscowości).
Zwiedzanie Nicei w czasie, gdy u nas jeszcze przedwiosenna szarość i smętek niesamowicie ładuje akumulatory! Polecam! Znalazłam tani przelot z Berlina za 50 euro w dwie strony…
